Δείτε το στο GRtimes ΕΔΩ
Στον προθάλαμο του νέου έτους, λίγο πριν αποχαιρετίσουμε το 2018 οφείλουμε να κάνουμε έναν απολογισμό και να δούμε τις προοπτικές της χώρας και της κοινωνίας. Μόνο μέσα από μία συλλογική συνειδητοποίηση του σημείου στο οποίο βρισκόμαστε μπορεί να προέλθει μία αλλαγή και βελτίωση των συνθηκών. Τα χρόνια της κρίσης είναι ανεπίτρεπτα πολλά – από το πρώτο έτος ύφεσης το 2008 μετράμε ήδη μία δεκαετία. Η χρονική διάρκεια πρέπει να μας προβληματίσει καθώς και άλλες χώρες αντιμετώπισαν προβλήματα αλλά μέσα από άλλες επιλογές και διαδρομές κατάφεραν να τα ξεπεράσουν.
Στην Ελλάδα, η χρονιά που φεύγει αφήνει πίσω της 3 μεγάλα γεγονότα. Τη Συμφωνία των Πρεσπών, την πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι Αττικής και την τυπική λήξη των Μνημονίων. Η οικονομία δεν έχει ανακάμψει, η ανεργία επιμένει σε μεγάλα επίπεδα, η φορολογική επιβάρυνση έχει ίσως ξεπεράσει τα όρια της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών και η κατάσταση των δομών του κράτους δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Το πολιτικό σύστημα εμφανίζει έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό σαν να έχει περάσει η χώρα στην κανονικότητα. Δεν δείχνει να αφουγκράζεται τα σημεία των καιρών και να βρίσκεται σε εγρήγορση. Ακολουθεί την γενικότερη τάση κόπωσης και παραίτησης. Ο δημόσιος λόγος αντί να περιστρέφεται γύρω από μεγάλες και ουσιώδεις αλλαγές σε κράτος και οικονομία περιορίζεται σε έναν ρηχό κομματικό ανταγωνισμό.
Τι πρέπει να επιδιώξουμε στο 2019;
Το 2019 πρέπει να γίνει μία απαρχή μιας αντίστροφης πορείας. Δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της ελληνικής περιπέτειας είναι πολλά. Ο μόνος τρόπος αλλαγής των πραγμάτων στις δημοκρατίες είναι οι εκλογές και η χρονιά που έρχεται είναι μία κατεξοχήν προεκλογική χρονιά όπου οι πολίτες με τις επιλογές τους θα αναδείξουν νέα κυβέρνηση, νέες διοικήσεις σε δήμους και περιφέρειες και νέους αντιπροσώπους στην ευρωβουλή.
Ταυτόχρονα οφείλουμε να εξετάζουμε με τρόπο συστηματικό και συνεχή τις διεθνείς εξελίξεις. Ο μεταπολεμικός κόσμος στον οποίο εν πολλοίς ζούμε αλλάζει ραγδαία. Η πρωτοκαθεδρία των Η.Π.Α αμφισβητείται κυρίως οικονομικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μπροστά της τεράστιες προκλήσεις καθώς ενισχύονται οι φυγόκεντρες δυνάμεις και το κοινό ευρωπαϊκό όραμα είναι πλέον ισχνό. Η δημογραφία, η μετανάστευση, η αδυναμία μεγάλου μέρους των ευρωπαϊκών κοινωνιών να ακολουθήσουν – όχι με δική τους ευθύνη- τις δραματικές αλλαγές στην παραγωγή, τη μόρφωση, τις τεχνολογικές εξελίξεις και την πληροφόρηση δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες και επαναφέρει με μεγάλη ένταση το κοινωνικό ζήτημα.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Εμείς οι Έλληνες με πολλές θυσίες αλλά και σωστές επιλογές σε κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας μας έχουμε την τύχη να ανήκουμε σε μεγάλες πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές συμμαχίες που όμως και αυτές αντιμετωπίζουν προβλήματα. Στόχος μας είναι να πάψουμε να αποτελούμε τον τελευταίο τροχό της αμάξης και να επανέλθουμε ξανά στον σκληρό πυρήνα αυτών των συμμαχιών. Αντί να είμαστε οι μόνιμοι δέκτες αρωγής,να πατήσουμε στα πόδια μας και να καταστούμε ηγέτιδα περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή μας.
Ιεραρχώντας τα ανοιχτά ζητήματα που έχουμε μπροστά μας θα αντιληφθούμε ότι το μείζον είναι η ανάταξη του κράτους και η ανάπτυξη της οικονομίας. Νέες θέσεις εργασίας, παραγωγή νέου πλούτου, εξωστρέφεια και εκσυγχρονισμός ώστε να μην χάσουμε άλλη δεκαετία. Εάν τα καταφέρουμε εκεί, τότε ισχυροποιούμαστε και στο γεωπολιτικό πεδίο και μπορούμε να διασφαλίσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα έναντι κάθε πρόκλησης.
Το έτος που ξεκινά είναι έτος τομή. Πρέπει πάση θυσία να κλείσει ο κύκλος της αστάθειας και της καχεξίας. Δημιουργική ανατροπή παντού ώστε να φτάσουμε εκεί που μας αξίζει. Αυτός ο στόχος είναι τόσο ευρύς – από το να ζούμε σε ανθρώπινες καθαρές πόλεις με υποδομές μέχρι να μπορεί η νέα γενιά να ζει και να δημιουργεί στη χώρα και να μην μεταναστεύει.