Όταν στην Αθήνα κάθε χρόνο προστίθεται ένα επιπλέον μετρό Θεσσαλονίκης και στην ίδια τη Θεσσαλονίκη για 17 χρόνια δεν ολοκληρώνεται μία γραμμή περίπου 10 χιλιομέτρων, όταν στο πρόσφατα ανακαινισμένο αεροδρόμιό της δεν φτάνει κανένα μέσο σταθερής τροχιάς και στα δυτικά της δεν υπάρχει ουδεμία αντίστοιχη πρόβλεψη στο ορατό μέλλον τότε και ο πιο καλόπιστος φίλος ή ψηφοφόρος της παρούσας ή της προηγούμενης κυβέρνησης έχει δικαίωμα να αγανακτεί και να διαμαρτύρεται. Κάθε κουβέντα για ανάπτυξη βουλιάζει στις επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις που ποτέ δεν υλοποιούνται.
Αυτό που συμβαίνει με το μετρό – την κορωνίδα των υποδομών για τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας – επαναλαμβάνεται σε όλα τα βασικά έργα με τη Θεσσαλονίκη να έχει μείνει κάπου εκεί στις αρχές του 2000. Συμπυκνώνει όλη την κακοδαιμονία αλλά και την υποβάθμιση της πέραν της Αθήνας Ελλάδας – καχεξία που έχει μετατραπεί σε δομική αναπτυξιακή, δημογραφική, γεωγραφική και οικονομική ανισορροπία. Δείτε τη συμμετοχή της περιφέρειας κεντρικής Μακεδονίας στο ΑΕΠ – κάθε χρόνο μειώνεται, γινόμαστε πιο φτωχοί παρά της περί του αντιθέτου διακηρύξεις.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται υποδομές. Έργα μεσαίας και μεγάλης κλίμακας που θα αποκαταστήσουν και θα ενισχύσουν τις δυνατότητες της περιοχής, θα συμβάλλουν στη γεφύρωση του χάσματος τόσο με την Αθήνα όσο και με αντίστοιχα ευρωπαϊκά αστικά κέντρα της Ευρώπης και θα ανοίξουν νέες προοπτικές για την ευρύτερη περιοχή σε τομείς όπως η οικονομική ανάπτυξη, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και νέων εισοδημάτων.
Για να αλλάξει ένας τόπος και να περάσει σε τροχιά αναπτυξιακή πρέπει να έχουμε ένα καλά δομημένο σχέδιο με ιεραρχήσεις. Πριν όμως από αυτό οφείλουμε να διεκδικήσουμε σε κεντρικό επίπεδο μια ανακατανομή των οικονομικών πόρων υπέρ της περιφερειακής ανασυγκρότησης, υπέρ της πέραν της Αττικής Ελλάδας. Μια ανακατανομή που θα ωφελήσει πολλαπλά την ίδια τη χώρα και ενδεχομένως και το ίδιο το εθνικό κέντρο καθώς θα δημιουργήσει μία επάλληλη δυναμική, συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική προς την Αθήνα. Στο τραπέζι του εθνικού στρατηγικού σχεδίου της επόμενης δεκαετίας η Θεσσαλονίκη οφείλει να παρουσιαστεί με νέα αυτοπεποίθηση, με ώριμα αιτήματα, σαφείς προτεραιότητες αλλά και πλαίσιο διεκδικητικό.
Πρώτο σημείο: Συγκοινωνίες εδώ και τώρα. Ολοκλήρωση Μετρό, προεκτάσεις σε αεροδρόμιο και στα δυτικά, δυτικός προαστιακός, σοβαρός ΟΑΣΘ ή διάδοχο σχήμα, νέος συγκοινωνιακός χάρτης. Η σημερινή τριτοκοσμική κατάσταση είναι προσβλητική για όλους.
Δεύτερο σημείο: Υποδομές – δρόμοι, σιδηρόδρομος, λιμάνι, περιφερειακή οδός, νέα νοσοκομεία, αξιοποίηση του κτιριακού βιομηχανικού αποθέματος, χωροταξία και νέες χρήσεις γης, αντιπλημμυρικά έργα, ενοποίηση παραλιακού μετώπου Καλοχωρίου – Αγγελοχωρίου. Και εδώ μια σύγκριση με την ταχύτητα και τους πόρους που κινητοποιούνται σε ανάλογα έργα εντός Αττικής θα επιβεβαιώσει την αρχική παραδοχή.
Ασφάλεια: Η υποχώρηση του αισθήματος ασφάλειας των Θεσσαλονικέων είναι γεγονός που εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα. Μόνο για το 2020, στη Θεσσαλονίκη έχουν τελεστεί 31.692 αδικήματα, από τα οποία τα 28.945 δεν έχουν εξιχνιαστεί. Απαιτείται άμεσος ανασχεδιασμός των μέτρων ασφαλείας στην πόλη
Ενίσχυση της εμφανούς αστυνόμευσης, ενίσχυση των υποστελεχωμένων Αστυνομικών Τμημάτων, κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων, αναβάθμιση του εξοπλισμού και του στόλου των οχημάτων και τέρμα στην κατασπατάληση δυνάμεων σε αστυνομικά μέτρα και φύλαξη προσώπων που δεν αφορούν στο κοινωνικό σύνολο αλλά εξυπηρετούν συγκεκριμένες ”ανάγκες”.
Πράσινο – ελεύθεροι χώροι: Με μια από τις χειρότερες αναλογίες πρασίνου ανά κάτοικο αποτελεί τεράστια πολυτέλεια και σχεδόν εγκληματική αδράνεια η μη αξιοποίηση των παλιών στρατοπέδων εντός του αστικού ιστού.
Προνοιακές δομές – νοσοκομεία – κοινωνικό κράτος: και εδώ η Θεσσαλονίκη έχει μείνει πίσω και αυτό φάνηκε καθαρά στην πανδημία. Οι νοσοκομειακές δομές χρειάζονται εκσυγχρονισμό, τα νοσοκομεία στελέχωση, οι προνοιακές δομές κτιριακή αναβάθμιση. Η ανέγερση νέων νοσοκομείων ανάγκη εκ των ων ουκ άνευ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η νοσοκομειοκεντρική στρατηγική είναι η ενδεδειγμένη καθώς απαιτείται ενίσχυση και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Οικονομία – ανάπτυξη – νέες θέσεις εργασίας: Η ανεργία στη Θεσσαλονίκη είναι μεγαλύτερη από την Αθήνα, οι μισθοί είναι εμφανώς μικρότεροι, η αγοραστική δύναμη περιορισμένη, οι ευκαιρίες για τη νέα γενιά λιγότερες και οι επενδύσεις – δημόσιες και ιδιωτικές – ασθενικές. Εδώ απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης στη βάση του Ταμείου Ανάκαμψης που θα λαμβάνει υπόψη τοπικές ιδιαιτερότητες και προτεραιότητες. Αυτό όμως είναι μια προοδευτική πολιτική πρόταση και διαχείριση. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντί για μια τέτοια λογική εμφανίζει για όλη την Ελλάδα έναν κατάλογο έργων – αποσυνδεδεμένο από κάθε τοπική ή περιφερειακή διαβούλευση.
Η ευκαιρία που έχει η χώρα αλλά και η πόλη μας είναι συγκεκριμένη. Η αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων με τον προσφορότερο τρόπο και πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, η ύπαρξη τοπικών σχεδίων ανάπτυξης, η καλλιέργεια μεγάλων πολιτικών και κοινωνικών συναινέσεων σε ένα minimum προτεραιοτήτων και η ανακατονομή των πόρων υπέρ της ελληνικής περιφέρειας στη λογική της ισόρροπης και περιφερειακής ανάπτυξης είναι ιδέες προοδευτικές. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι η παράταξη που ιστορικά τις ενστερνίστηκε, τις εφάρμοσε, τις παλεύει και τις επαναφέρει ανανεωμένες σε κάθε δεκαετία. Νέα Δημοκρατία και ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ δεν μπορούν. Εάν ήθελαν θα προσπαθούσαν. Δεν θέλουν, δεν ξέρουν και δεν μπορούν.
Άρθρο στο myportal.gr