Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Φίλες και Φίλοι,
Έχουν ακουστεί πολλά τις τελευταίες ημέρες για την ανασυγκρότηση του χώρου, άλλοι αναφέρονται στην ανάγκη αποσύνθεσης του ΠΑΣΟΚ ως μία διαδικασία απαλλαγής από αυτό, άλλοι στην προοπτική δημιουργίας ενός νέου φορέα ως μία εξωγενή δράση η οποία μπορεί να το περιλαμβάνει, αλλά μπορεί και όχι, άλλοι στην ανασύνθεση του, στην αλλαγή συμβολισμών, προσώπων, κατευθύνσεων ως μία εσωτερική του ανοικοδόμηση ή μετασχηματισμό.
Προτού αναζητήσουμε αυτές τις κατευθύνσεις πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως το ζήτημα ανασυγκρότησης του χώρου, με όποια έκφραση, με όποια παράμετρο θέλετε, δε μπορεί να υπακούει σε μία μόδα, αλλά να απαντά στην ανάγκη της κοινωνίας. Και φυσικά, η απάντηση στα παραπάνω πρέπει να είναι η απάντηση του ΠΑΣΟΚ, του οργανωμένου φορέα, των μελών του, των στελεχών του, της ιστορίας του.
Η πολιτική ανασυγκρότηση δε μπορεί να αποτελεί υπεκφυγή, ή αποφυγή ευθυνών, αλλά μία γνήσια πολιτική έκφραση.
- Προφανώς δεν έχει νόημα να μιλάμε για άλλα κόμματα, όσο διατηρούμε την ίδια νοοτροπία,
- δεν έχει νόημα να κρύβουμε τις ενοχές μας σε υπερβατικές σκέψεις όσο είμαστε έτοιμοι να επαναλάβουμε τα ίδια,
- και δε θα είμαστε ποτέ χρήσιμοι στην κοινωνία, όσο θα καθορίζουμε τις επιλογές μας από την ψευδαίσθηση πως οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τι κάνουμε, γιατί εμείς το κάνουμε με δεξιοτεχνία.
Προφανώς και πρέπει να μιλήσουμε ευθέως, για την πολιτική μας ανασυγκρότηση, την οργανωτική μας ταυτότητα αλλά και τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού μας. Ως ένα κόμμα σοσιαλδημοκρατικό, ως ένα κόμμα αξιών, αρχών και οργάνωσης δε μπορούμε να μιλούμε αφαιρώντας το συνδυασμό των τριών αυτών διαστάσεων από τους άξονες διαμόρφωσης της προοπτικής μας.
Η οργανωτική μας βάση, συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν έχει αποσυντεθεί επειδή κάποιοι έχουν επιλέξει τη φυγή. Η φυγή τους ανέδειξε εμφατικά την εν εξελίξει διαδικασία παρακμής με χαρακτηριστικά της από το 2004 και μετά το αρχηγικό κόμμα, τα αλά κάρτ όργανα και τα διάφορα συμβουλευτικά γκρουπ, την έλλειψη ευθυνών, την οικονομική κακοδιαχείριση, την παντελή έλλειψη σεβασμού σε διαδικασίες σε κεντρικό επίπεδο αλλά και περιφερειακό επίπεδο. Η Κεντρική Επιτροπή σπανίως συνεδρίαζε και όταν αυτό το έπραττε ήταν χωρίς θεματική, χωρίς διανομή εισήγησης. Και δυστυχώς αυτό καλλιεργήθηκε τόσο οριζόντια όσο και κάθετα.
Επιζητώντας την ανασυγκρότηση, οφείλουμε να μιλήσουμε ειλικρινώς για ένα κόμμα ανοικτό, αλλά συγκροτημένο, με μέλη οικονομικά τακτοποιημένα, λίγα- λίγα, όμως υπαρκτά, με διαδικασίες κρυστάλλινες. Με την προωθημένη πρόταση της παρουσίας δικαστικών αντιπροσώπων σε κομματικές διαδικασίες αλλά και το δικαστικό έλεγχο των κομμάτων στη χώρα.
Τα κόμματα δε μπορούν να παράγουν αδικίες, αλλά να είναι μοντέλα αξιοκρατίας. Και οι εκάστοτε πλειοψηφίες δε μπορούν να εφαρμόζουν αδιακρίτως τη βούλησή τους, άλλοτε διορίζοντας ή παύοντας όργανα, άλλοτε ερμηνεύοντας το κατασταστικό κατά το δοκούν.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Επιθυμώντας ένα νέο μοντέλο δομής και οργάνωσης για τη χώρα με κύρια χαρακτηριστικά του την αποτελεσματικότητα και την αξιοκρατία, οφείλουμε να επιζητούμε το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ.
Είναι αδιανόητο να προτάσσουμε την «ευθύνη» ως πολιτικό άξονα και αυτή να απουσιάζει παντελώς από τον τρόπο διάρθρωσης του κόμματος.
Δε μπορούμε να πείσουμε κανέναν πως μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι για τη χώρα, εάν στο ίδιο μας το κόμμα δεν εφαρμόσουμε μοντέλα αξιοκρατίας, διαφάνειας, αποτελεσματικής διαχείρισης.
Και είναι η ουσία της πολιτικής μας παρακαταθήκης και του πολιτικού μας διακυβεύματος για την επόμενη περίοδο, η έννοια της ευθύνης. Η ευθύνη στο δημόσιο βίο, στα αξιώματα, η ευθύνη με όνομα και επώνυμο, η ευθύνη ως στοιχείο ταυτότητας.
Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος, θέλω να τοποθετήσω τα ζητήματα που έχω πλειστάκις εκφράσει και στο παρελθόν:
- Το κόμμα αποτελείται από τα μέλη του. Κύριο όργανο, το Συνέδριο του Κόμματος, με όχι πάνω από 2.000 συνέδρους, εκλεγμένους από τις οργανώσεις πρώτου επιπέδου, με μέτρο ανά οργάνωση και σταθερό αριθμό συνέδρων ανά οργάνωση, αναλόγως τα εγγεγραμμένα και οικονομικά τακτοποιημένα μέλη της.
- Κεντρικό καθοδηγητικό όργανο ανάμεσα σε δύο Συνέδρια, η Κεντρική επιτροπή, χωρίς αριστίδην μέλη. Είναι σημαντική η πρωτοκαθεδρία της Κεντρικής Επιτροπής έναντι της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
- Τα οικονομικά του κόμματος ελέγχονται από το ΣΔΟΕ. Αυτό προτείνεται για το σύνολο των κομμάτων και ιδίως για όλους τους οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από το κράτος.
- Το Κόμμα οφείλει να έχει θεσμικά αντίβαρα και κάθε μέλος του και ιδίως οι εκλεγμένοι στα όργανα να συναισθάνονται πλήρως την ευθύνη που απορρέει από τη θέση τους και όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται βάσει κανονισμών και του καταστατικού και θα ισχύουν από την ημέρα της δημοσίευσής τους στο διαδίκτυο.
- Το ΠΑΣΟΚ να προτείνει την υπαγωγή των κομμάτων στο δικαστικό έλεγχο και το ίδιο θα κάνει την αρχή. Εξάλλου κάθε οργανισμός, ένωση, κλπ που έμμεσα ή άμεσα χρηματοδοτείται από τον κρατικό π/υ οφείλει να ελέγχεται από τις δομές του κράτους.
- Και δε μπορώ να μην προσθέσω και την άποψή μου πως ο Πρόεδρος πρέπει να εκλέγεται από το Συνέδριο. Ένα κόμμα συγκροτημένο, με λειτουργικές δομές, πρέπει να ευνοεί το διάλογο και την πολιτική αντιπαράθεση, παρά να αξιοποιεί τις πολιτικές του δομές για επικοινωνιακή τακτική. Και επειδή το έχουμε ζήσει, ξεχνώντας την πολιτική πλατφόρμα, επικεντρωνόμενοι στα πρόσωπα, πρέπει αυτό να το αλλάξουμε. Όμως καθώς το σημαντικότερο, εν όψει και της εκλογής του νέου Προέδρου του κινήματος είναι να είμαστε όλοι ενωμένοι και το αποτέλεσμα πλήρως αποδεκτό, να συμφωνήσουμε πως οι αλλαγές, ή η όποια αλλαγή θα ισχύσει από την μεθεπόμενη εκλογή Προέδρου.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η πολιτική ανασυγκρότηση του χώρου μας, πέραν από τις τεκμηριωμένες προτάσεις, τις ωραίες ιδέες και την αναμφίβολα ουσιαστική αντιπολίτευση που ασκούμε, οφείλει να εμποτιστεί με το αξιακό περίγραμμα που θέλουμε για τη χώρα.
- Οφείλουμε να μιλήσουμε για ένα νέο μοντέλο νεανικής επιχειρηματικότητας, του νεανικού συνεργατισμού, σε τομείς συγκριτικών πλεονεκτημάτων, με έμφαση στην ποιότητας της παραγωγής, στον πρωτογενή τομέα, αλλά και στην καινοτομία του τριτογενούς,
- Οφείλουμε να εντάξουμε το πλάνο ανάπτυξής μας σε ένα ολοκληρωμένο μοντέλο για τη χώρα, με πυλώνες ανάπτυξης μίας κοινωνίας που για εμάς είναι η υγεία, η εκπαίδευση το κοινωνικό κράτος που στην Ελλάδα είναι παραμελημένοι, ή στην καλύτερη φιλότιμες προσπάθειες φωτεινών εξαιρέσεων.
- Να δούμε συνολικά το δημογραφικό μας πρόβλημα, σε μία χώρα που γερνάει, όπου οι νέοι τεκνοποιούν σε μεγαλύτερες ηλικίες, οι οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα συντήρησης και ανατροφής των παιδιών τους. Η στήριξη των νέων, η στήριξη της οικογένειας, η στήριξη της νέας γενιάς δεν αποτελεί προνομιακό προεκλογικό λόγο, αποτελεί την μοναδική αναγκαία συνθήκη η χώρα μας να έχει μέλλον.
Ως κόμμα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας οφείλουμε να στοχεύσουμε στα βασικά στοιχεία που μας διαφοροποιούν από τα συντηρητικά, και είναι αυτά που εκφράζουν τους πολλούς, εκφράζουν την κοινωνία συνοχής, το κράτος αλληλεγγύης.
Είναι αυτά που δημιουργούν πολιτικές με γνώμονα
- την αξία και όχι το εισόδημα,
- την αριστεία και όχι τις μεθοδεύσεις,
- την ισονομία και όχι το δίκιο του ισχυρού,
- την ελπίδα και την προοπτική και όχι τη διατήρηση της βολής της παραμονής του status quo,
- την αποτελεσματική διοίκηση και όχι την απαξίωση του κάθε τι δημόσιου.
Η απαξίωση του κάθε τι δημόσιου, κρίνει και το επίπεδο της ευημερίας μας: η απαξίωση του σχολείου, του νοσοκομείου, των δημόσιων υπηρεσιών, των δημόσιων μαζικών μεταφορών, είτε πρόκειται για ένα μεθοδευμένο σχέδιο δεκαετιών, είτε για μία τρομακτικού επιπέδου ανικανότητα, είτε για μία εγκληματικού χαρακτήρα χρονίζουσα άγνοια.
Οι δυτικές αναπτυγμένες κοινωνίες, μπορούν και συζητούν πάνω σε ζητήματα δημόσιου ή μη, δωρεάν ή όχι, είτε σοσιαλιστικής, σοσιαλδημοκρατικής, συντηρητικής ή και άλλης απόχρωσης, αφού όμως ζητήματα αποτελεσματικότητας τα θεωρούν δεδομένα και αυτονόητα, κάτι που για εμάς αποτελούν ζητούμενα. Και αυτό είναι ακριβώς το ασυγχώρητο.
Οφείλουμε να δούμε ξανά τον τρόπο αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού μας, την επαναδραστηριοποίηση του ΙΣΤΑΜΕ, την ανάγκη επένδυσης στην επιμόρφωση, όχι ως φιέστα, αλλά αξιοποιώντας τις μορφές ασύγχρονης και απομακρυνσμένης εκπαίδευσης.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η αποσπασματική ερμηνεία πολλών από τα ζητήματα τα οποία θέτουμε, η έμφαση στα οργανωτικά αντί των πολιτικών ζητημάτων, η αγωνία της μικρής μας κοινοβουλευτικής ομάδας να τα προλάβει όλα, η αγωνία μας για τη χώρα με τους απίθανους υπευθύνους χάραξης κυβερνητικής πολιτικής δε μπορεί να παραγνωρίζει την ανάγκη του χώρου να κοιτάει μπροστά.
Αφού κοιτάξουμε μπροστά, μπορούμε να προχωρήσουμε και μπροστά.
Όσο εμείς, δεν είμαστε έτοιμοι να αναζητήσουμε ουσιαστικά τον τρόπο για ένα άλμα προς τα εμπρός, όσο δεν συζητάμε τον τρόπο υπέρβασης της σημερινής κατάστασης με γνώμονα την ιστορία και την υπερηφάνεια μας και όχι την ντροπή και το κρυφτό των ευθυνών, τόσο θα αφήνουμε τους πολίτες που αναζητούν μία υπεύθυνη στάση, εκφρασμένη με όρους προοπτικής, να κατευθύνονται σε άλλα μονοπάτια.
Ενωμένοι, αποφασισμένοι, έτοιμοι,
Μπορούμε να πετύχουμε ξανά την αλλαγή.