Το γεγονός ότι οι εκλογές ανάδειξης ηγεσίας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ φαίνεται να κερδίζουν το ενδιαφέρον ευρύτερων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας είναι αναμφίβολα μια θετική εξέλιξη που προμηνύει μια καλύτερη πορεία για το μέλλον.
Αποδεδειγμένα όλη η διαδικασία και η αντιπαράθεση ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια υψηλού επιπέδου, γεγονός που θύμισε σε πολλούς ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι ένα κόμμα με βαθιά αγκύρωση στην ελληνική κοινωνία, με θεσμική μνήμη, συγκροτημένο, με προγραμματικό βάθος και πληθώρα ικανών στελεχών.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ άρχισε να αρέσει ξανά – να το ακούνε οι πολίτες ξανά – να το σκέφτονται και να το υπολογίζουν ξανά εξαιτίας ακριβώς αυτής της διαδικασίας. Μια διαδικασία που «άνοιξε» το κόμμα, έδωσε χώρο σε πλουραλιστικές ιδέες, σε φρέσκες επικοινωνιακές καμπάνιες και ανέδειξε ένα σημαντικό προγραμματικό βάθος των στελεχών μας. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η εικόνα του ΠΑ.ΣΟ.Κ εν μέσω αυτής της εσωκομματικής διαδικασίας είναι μια εικόνα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ του μέλλοντος – ενός κόμματος που δεν φοβάται τον διάλογο και τη διαφωνία γιατί ακριβώς ξέρει ότι μπορεί να συνθέσει. Που δε φοβάται τον ποικιλομορφία γιατί ακριβώς ξέρει ότι είναι πλούτος και όχι βάρος. Που μπορεί με μια διαφορετική διάταξη δυνάμεων να αξιοποιήσει την αξιόλογη στελεχιακή του παρακαταθήκη γιατί ακριβώς ξέρει ότι μόνον αυτή είναι η συνταγή πολλαπλασιασμού των μηνυμάτων.
Το ζητούμενο και το επίδικο αυτής της αναμέτρησης είναι ένα. Ποιος από τη θέση του προέδρου θα καταφέρει να αξιοποιήσει αυτήν την ιστορική ευκαιρία για την παράταξη. Ποιος είναι ικανός να συνθέσει, να απευθυνθεί αυθεντικά στην ευρύτερη κοινωνία – σε όλο το κοινωνικό και πολιτικό εύρος αυτού που ονομάζουμε ιστορικά δημοκρατική προοδευτική παράταξη. Ποιος με δυο λόγια έχει την ικανότητα να κοιτάξει τόσο μέσα στο κόμμα αλλά και έξω από αυτό – σε αυτούς που απέχουν, που τα τελευταία χρόνια έκαναν άλλες επιλογές, που δεν έχουν πειστεί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ μέχρι σήμερα. Όποιος μπορέσει να απαντήσει σε αυτές τις προκλήσεις, θα έχει βάσιμες πιθανότητες να οδηγήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ σε εκλογική νίκη στις εθνικές κάλπες και να αποτελέσει ουσιαστικά εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης του τόπου.
Προσωπικά υποστηρίζω ότι η υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα είναι αυτή που πληροί αυτές τις προϋποθέσεις. Αλλά και πέραν αυτών, η πρόταση του Χάρη Δούκα είναι μια πρόταση πολιτικά επίκαιρη, καθαρά και διακριτά προοδευτική, με μέτωπο στις ανισότητες και σαφείς δεσμεύσεις στα μείζονα (ενέργεια, καρτέλ, υγεία, παιδεία). Αυτή ακριβώς η πρόταση με αυτές τις προγραμματικές αιχμές και προτεραιότητες μπορεί να αποτελέσει την προμετωπίδα ενός ΠΑ.ΣΟ.Κ που συνομιλεί ξανά με τις λαϊκές μάζες, με όλα εκείνα τα προοδευτικά αιτήματα του καιρού μας, με όλους εκείνους που απομακρύνθηκαν την τελευταία κρισιακή 15ετία αλλά και με τη νέα γενιά που θέλει να δει και τα δικά της αιτήματα στο τραπέζι του δημοσίου διαλόγου.
Η επόμενη ημέρα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ υπό προϋποθέσεις μπορεί να σημάνει την μεγάλη του επιστροφή.
Για αυτό θα αγωνιστούμε όλοι.
