Διανύουμε αναμφίβολα περίοδο πρωτοφανών κενών ουσίας αλλαγών. Μία περίοδο “πυροτεχνημάτων” για τις εντυπώσεις και μόνο. Δυστυχώς η ανικανότητα των κυβερνώντων και σε ζητήματα ακόμη της κοινωνικής πρόνοιας και πολιτικής συνεχίζει να μας εκπλήσσει δυσάρεστα.
Οι πολύφερνες μεταρρυθμίσεις, οι φρέσκιες ιδέες, περιορίζονται στην μετονομοσία παλιών και δοκιμασμένων, σαφώς πετυχημένων, συνταγών. Μία εξ’ αυτών, είναι και τα περιβόητα ΚΕΠ των φτωχών.
Δύο λόγια μόνο για το τι είναι αυτά τα ΚΕΠ των φτωχών άλλως Κέντρα Κοινότητας, προς αποφυγή παραπλάνησης και προς αποτροπή ψευδεπίγραφων εντυπωσιασμών:
Με τις διατάξεις του άρθρου 4 του πρόσφατου νόμου 4368/2016 «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 21/Α΄), προβλέφθηκε η σύσταση σε κάθε δήμο Κέντρου Κοινότητας, ενώ με την ακόμη πιο πρόσφατη Υπουργική Απόφαση (ΥΑ Δ23/ΟΙΚ. 14435−1135) καθορίστηκαν οι ελάχιστες προδιαγραφές λειτουργίας των Κέντρων αυτών.
‘Ετσι σε κάθε Δήμο δύναται να λειτουργεί Κέντρο Κοινότητας, δηλαδή μία δομή συμπληρωματική των δημοτικών Κοινωνικών Υπηρεσιών των αντίστοιχων ΟΤΑ α΄ βαθμού που θα εποπτεύεται από αυτές.
Μάλλον κάποιοι στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ξεχνούν πως τέτοιες δομές λειτουργούν ήδη εδώ και δεκαετίες σε πολλούς Δήμους της χώρας. Ξεχνούν πως ήδη από το 2006 ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων και από το 2010 ο Καλλικράτης, έχουν προβλέψει αντίστοιχες αρμοδιότητες και δράσεις για τους Δήμους.
Να τους θυμίσουμε λοιπόν, πως όσοι Δήμοι είχαν το όραμα και τους πόρους -ανθρώπινους και οικονομικούς-ανέπτυξαν εδώ και χρόνια με επιτυχία, τέτοια τοπικά σημεία αναφοράς για την υποδοχή, εξυπηρέτηση και διασύνδεση των πολιτών με τα κοινωνικά προγράμματα και υπηρεσίες που υλοποιούνται στην περιοχή τους. Να τους υπενθυμίσουμε πως η παροχή τέτοιων υπηρεσιών, είτε μέσω των Συμβουλευτικών Σταθμών, είτε μέσω των δομών άμεσης αντιμετώπισης της φτώχειας, είτε μέσω της δημοτικής Κοινωνικής Υπηρεσίας, φυσικά και δεν είναι κάτι καινούριο. Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία και σίγουρα το σύνολο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κάτι τέτοιο θα το υποδεχόταν θετικά, για ουσιαστικές αλλαγές, για οραματικές πρωτοβουλίες που η κυβέρνηση θα υλοποιούσε για την ενίσχυση των δομών αυτών, για έναν εθνικό στρατηγικό (και χρηματο-οικονομικό) σχεδιασμό και συντονισμό τους.
Ποιά λοιπόν η μεγάλη ιδέα που παίρνει σάρκα και οστά;
Ποιά η ουσιαστική μεταρρύθμιση στην αντιμετώπιση φλεγόντων κοινωνικών προβλημάτων που μας διατυμπανίζει η Κυβέρνηση;
Και πως αυτό μεταφράζεται σε επιπλέον παροχές προς τους πολίτες, ιδιαίτερα τους ευάλωτους στην κρίση;
Ερωτήματα ρητορικά, σε μία περιοδο που επιβάλλονται οι απαντήσεις για ενεργητικές δράσεις εργασιακής και κοινωνικής ένταξης των ευπαθών κυρίως ομάδων του πληθυσμού, για ενίσχυση της δικτύωσης και της συνεργασίας των υφιστάμενων δημοτικών κοινωνικών δομών/υπηρεσιών και για απρόσκοπτη ροή χρηματοδότησης των κοινωνικών δράσεων και προγραμμάτων.
Σε μία περίοδο που λύση δεν αποτελεί η αποσπασματική αντιμετώπιση προβλημάτων και αναγκών. Ούτε και μια κάποια πρόχειρη αντιγραφή.
http://www.karfitsa.gr/2016/04/10/ta-kep-ton-ftoxon-me-to-ftoxo-toys-to-m/