Είναι βέβαιο ότι οι στιγμές που ζούμε, από πολιτικής απόψεως, είναι ιστορικές. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μόνο εβδομάδες από την ορκωμοσία ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους προέδρους των Η.Π.Α και ένας ένας ζάμπλουτοι Αμερικανοί, μέχρι χθες χορηγοί των πολιτικών, αφήνουν την κουίντα της πολιτικής ζωής και παίρνουν θέση στην σκηνή της αμερικανικής κυβέρνησης.
Μετά από πολλές δεκαετίες όπου η ενασχόληση πλούσιων επιχειρηματιών με την ενεργό πολιτική ήταν απλές εξαιρέσεις, όπως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, ήρθε η στιγμή να κριθεί στην πράξη η πεποίθηση του κόσμου ότι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας μπορεί να είναι και αποτελεσματικός πολιτικός αλλά κυρίως ότι ένας πλούσιος άνθρωπος θα είναι ένας τίμιος πολιτικός, που δεν θα καταχραστεί και διασπαθίσει το δημόσιο χρήμα. Ήρθε η στιγμή που θα αποκαλυφθεί η ρίζα του κακού. Τα επόμενα 5 χρόνια θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν η φτώχεια και η ανάγκη για εξασφάλιση είναι αυτές που θρέφουν τη διαπλοκή και τη διαφθορά ή η απληστία και η φύση του ανθρώπου είναι αυτές που τον οδηγούν να γίνεται επίορκος.
Βέβαια, εκτός από το παραπάνω σχετικά ανώδυνο πολιτικά και κοινωνικά πείραμα που μας ενέπλεξαν οι αμερικανοί ψηφοφόροι, δημιουργείται και ένα κατά την άποψη μου επικίνδυνο μονοπάτι αμφισβήτησης της Δημοκρατίας. Αν λάβουμε υπόψη τον ορισμό που δίνει ο Αριστοτέλης στο τέταρτο βιβλίο των «Πολιτικών», «Δημοκρατία είναι η διακυβέρνηση των ελεύθερων και των φτωχών» ενώ ορίζει την ολιγαρχία «ως την εξουσία των πλούσιων και των ευγενών», τότε ίσως οι εξελίξεις τα επόμενα χρόνια να περιλαμβάνουν «κεκαλυμμένες» αλλά στην πράξη δομικές αλλαγές στην λειτουργία του δυτικού κόσμου. Ο φόβος μου αυτός προκύπτει και από την μη πλήρωση της προϋπόθεσης που θέτει ο Περικλής ως βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος, την ύπαρξη ισονομίας μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Σας θυμίζω ότι δημόσια ο νέος πλανητάρχης παραδέχτηκε ότι «έπαιξε » με τον νόμο για να απαλλαγεί από την υποχρέωση καταβολής φόρων μερικών εκατομμυρίων δολαρίων. Το ίδιο βέβαια θεωρώ ότι έκαναν και οι υπόλοιποι ζάμπλουτοι συνοδοιπόροι του.
Πιθανόν ορισμένοι να θεωρούν ότι βιάζομαι να κρίνω μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν μου αρέσει ως σύγχρονος Τειρεσίας να προβλέπω άσχημες εξελίξεις. Οφείλω όμως να υπενθυμίσω δημόσια, προτού εμφανιστούν και στην πατρίδα μας, ότι η ελληνική δημοκρατία όπως προκύπτει από τον «Επιτάφιο» του Περικλή είναι η ισότητα, η διαφάνεια, ο ανθρωπισμός στην καθημερινότητα μας και η συμμετοχή όλων στη δημόσια ζωή. Εξ αυτού ορμώμενος καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η δημοκρατία μας ως αξία, περιεχόμενο και λειτουργία είναι διαρκές διακύβευμα που διεκδικείται συνεχώς, μόλις θεωρηθεί δεδομένη τότε αρχίζει και η στιγμή της έκπτωσης της. Είναι ζήτημα αγώνα, γι’ αυτό στο τέλος η προάσπιση της επαφίεται στην ευθύνη και την αυτοσυνειδησία των εκάστοτε πολιτών.